Her yağmur yağdığında öfkenir yüreğim,metreleri aşan çoşkun Deniz dalgalarıymış gibi kabarır…
Niye diye sorarım?
Cevap verir gibi,yüzüme yüzüme vurur yağmur damlaları üşürmüyüm hiç düşünmeden !
Oysa ıslanmayı çok severim dert tasa dinlemeden,kimbilir belki de çocukluğuma duyduğum özlemim,yüzüme vuran yağmur damlaları.
Annemi,Babamı kaybetmiş olmanın acısı,aklıma düşürmek istemediğim yüreğimin bitmeyen sancısı,öyle derin öyle derin ki !
Sordum yüzüme vuran yağmur damlalarına…
Siz hiç Annenizi,Babanızı kaybettiniz mi diye?
Bir an yağmur durdu ne dediğimi anlamış gibi uzaklaştı üzerimden,yüzüme vuran yağmur damlaları,acımıştı belli ki tarifi yok denilen acımın derinliğine.
Ayaklarımda derman bırakmayan derin acımı sordum yağmur damlalarına sizde tarifi varmı diye?
Çaresizdim belki de…
Hani nerede seher vakti gülümseyerek günaydın dediğim sabahım…
Hani nerede de günümü aydınlatan güneş…
Hani nerde içimi sımsıcak ısıtan güneşin ışıkları !
Buz kesiyor acıyla kanayan yaralarım!
İlacını ne sen sor, nede ben söyleyeyim yağmur damlaları,incitmekten korkarım sizi !
Sorduğunuz an…
Annem derim!
Babam derim!
Öylece kalırsınız.
Ne üzerime yağarsınız ne yüzüme değerseniz.
Yaaa yağmur damlaları…
Yaa,yağmur damlaları işte yokluklarına alışamadığım,yüreğimdeki acı,kimsenin dolduramadığı,Annem,Babamın sıcaklığı,varmı buna bir çareniz hııı yağmur damlaları varmı çareniz,sen üzerime yağarken,damlaların her yüzüme değdiğinde acım dinecekse eğer,durma yağ hiç durmadan yağ,yağki senin damlalarınla sabreden acım,senden sonra doğacak güneş olsun…Annem,Babamın sıcaklığıyla ısıtsın beni.
Bir daha geldiğinde,bir kez daha gelirsen eğer,sana acımı değil sabrımı anlatayım…
Annem Babamla yaşadığım huzurlu yaşantımı,mutlu çocukluğumu anlatayım!
Sonra nasıl anne olduğumu anlatayım,yooo kaçmak yook yağmur damlaları kaçmak yok,yeni başladım anlatmaya,yolun başındayız henüz,bunca yıl yüreğimin acısına nasıl sabırla dayanmak için çırpındıysam,sizde dinleyeceksiniz beni yağmur damlaları,aynı sabırla,hemde hiç bıkmadan.
Yaşım küçük değildi belki ?
Anneydim de üstelik!!
Bir Erkek,biri Kız pırlanta gibi evlatlarım vardı,
bana armağan ettiği için Yaradanımıza daima şükrettiğim,her nefesimde yaşadığımı hissettiğim.
Evlatlarımın varlığı aklıma mukayyet oldu belkide, onlarla birlikte büyüdüm,acılarımla beraber yavaş yavaş sabretmeyi öğrendim ben, hemde canım yana yıkıla!
İlk Annem yaktı yüreğimi,tanıştım tarifi yok dediğimiz acısıyla…
Dünyam yıkıldı,altında kaldım sandım,dinliyorsununuz değilmi Yağmur damlaları…
Henüz bitmedi…
Çok tazeydi Annemin acısını anlamaya zamanım yetmedi bile.
Niye mi?
Dinleyin yağmur damlaları hemde can kulağıyla dinleyin.
Annemi kaybedeli kırk gün olmuştu,evet sadece kırk gün,geldi üstüne Canım Babamın acısı,can yoldaşı Anneciğimin acısına daha fazla dayanamadı…
Yeri göğü heybetiyle titreten Babam,can yoldaşının yanına gitti kavuştu yarenine,tam elli beş yıl boyunca devam eden yaşamlarında yalnız kırk gün ayrı kalabildiler birbirlerinden,sonra ikiz gibi uzandılar yan yana ebedi yaşamlarında,dayanırmıydınız gözünüzden sakındığınız,bir şey olursa ne yaparım diye korktuğunuz…
Kırk gün arayla Annem,Babam hayatta yoklar artık demek kolaymı sanıyorsunuz,sadece kırk gün arayla yanyana yattığını görmek nasıl bir acıdır tarifini istesem,verebilen olur mu ne dersiniz ?
Ne hale getirirdi yüreğinizi dağlayan acılarıyla yaşamayı öğrenmek.
Acıları ilk gün gibi ağır,ilk anki gibi taze.
Yaa yağmur damlaları,üzerime düşen her damlanız beni Anneme,Babama yakınlaştırıyor sanki,bir daha ki yağmurla çıkıp geleceklermiş gibi hissediyorum,damlalar her üzerime değdiğinde acılarımı süpürüp sirkelediğini,her yüzüme değdiğinde ise,Annemin Babamın sıcaklığını umut ettiğim zamanlar çoğunlukta,lakin bilirim ki giden bir daha asla dönemiyor geri.
Mezarlığın yakınından geçemez içim ürperirken ben…
Kırk gün arayla,yan yana ikiz gibi yattınca anladım!Yağmur damlaları…Canım Annem Babam,nerede ise cennet ayaklarının altında,başlarının ucunda,cennetin tam olarak kendisi…
“ANNEM BABAM ASLINDA”.
Saygılarımla
“YAŞAMA DAİR HERŞEY”
B.Yaşam Uzmanı/UZM Eğitmen
Mercane CAN
Hocam yine yüreğinizden dökülen güzel bir yazıya yer vermişsiniz duygular anne babaya olan özlem daha nasıl anlatilirki
yüreğine sağlık arkadaşım yüreğindeki ateşe su serpemem belki ama o acıya ortak olabilirim kalbindekiler yine çok güzel dönmüşsün kaleme yüreğine sağlık