Yaşama dair her şey diyoruz ya her fırsatta,her aklımıza estiğinde ve ya cevapsız bıraktığımız sorular belirdiğinde istemsizce zihnimizde,her birimizin ayrı ayrı hayatını anlatan güçlü tek kelime isteseler,hiç düşünmeden “DAĞLAR”derim.
Pekiii ya bizler…
Evet,bizler ise dağ anamızın doğurduğu,evrene meydan okuyarak dimdik duran kayalarız.
Zaman zaman yağan yağmurların yumuşattığı yamaçlardan,fırtınayla savrulup kasırgayla,dökülençakıl taşları.
Güç timsali dağların evlatları mağrur kayalardan dökülen ve uçurumdan aşağıya hızla yuvarlanan,ardından sadece bakakaldığımız çakıl taşları.
Tuhaflaşmakta haksızmıyız bilemem,lakin omuzlarımızdan tonlarca ağırlık kalkmış gibi hafiflediğimizi hissettiğimiz doğrudur.
Zira biliriz ki…
ÇAKIL TAŞLARIDIR!
Dim dik duran kayalardan dökülen ve her biri,hayatımızdan ayıklamak zorunluluğunda olduğumuz fakat bir türlü kendimizden uzaklaştırma cesaretini gösteremediğimiz,bizleri olumsuzca etkileyen hayatımızın her evresinde engeller dizisi olmaktan öteye gidemeyen çakıl taşları.
Hayat ağacımız dünyaya gözümüzü açtığımız o ilk an var ya,işte tam da o ilk an başlarız aslında,dağlar gibi güçlüyüm dediğimiz yaşantımızın senaryosunu yazmaya.
Zaman zaman yaşadıklarımızın parçalara bölünüp çakıl taşlarına dönüşeceğini konduramayız kendimize,her şeyin en doğrusunu biliyoruz diye söyleniriz ya hani,sık olmasa da evreni var eden mişiz gibi,böbürleniriz burun kaf dağında misali,biriktirdiğimizi fark edemediğimiz çakıl taşlarını…
Nasıl oluyor bir türlü anlayamıyorum amaa diye başlarız söylenmeye,sebebini bilmiyorum üzerimde tonlarca yük taşıyormuşum gibi ağırlık var,elim bir şeye varmıyor,canım yerinden kalkmak istemiyor,bıraksalar hiç kalkmadan günlerce uyuyabilirim gibi dizi serisine çeviririz yaşadıklarımızı anlatan örnekler vermeye çalışırken,yetmez dercesine devam ederiz,amaann ne yapayım yani dünyayı ben mi kurtaracağım,bana ne diye sitemle karışık serzenişle noktalarız sözlerimizi.
Kendimize ayna olalım cümlesini ne çok kullanır olduk öyle değil mi?
Çoğunluk olmasa da bu cümleye yabancı olanlarımız illaki var…
Kendimize ayna olmayı tecrübe etmekten korkmayalım!
Kim bilir,farkına varmadan biriktirdiğimiz çakıl taşlarını ayıklayıp derin bir nefesle ohh bee rahatladım,kuşlar gibi özgürce uçmak istiyorum diyeceğimiz günler yakındır ne dersiniz?.
Saygılarımla

‘’YAŞAMA DAİR HER ŞEY’’

B.Yaşam Uzmanı/Uzman Eğitmen
Mercane Can

Umut KABA