Merhaba dediğimiz her gün kat,kat artan yoğunluklarımızın içerisinde tüm yorgunluğumuza rağmen,sakin olduğumuzu varsayalım.
Herşeyin anlamını yitirmiş,pamuk ipliğine bağlı olduğunu biliyor olmamızdan kaynaklanıyor diye düşündüğümüz stresli hayatımızda…
İşyerinde amirimiz,evde ailemiz,okulda arkadaşlarımız,Çocuklarımız ile iletişim sağlamakta zorlandığımız anları hiç yaşanmamış varsayalım.
Düşününki,birilerinin sebepsiz yere egolarını,kaf dağında burunlarını,size ders verircesine yakışıksız söylemleriyle canımızı sıkıyor olmalarını, ve buna rağmen,sakin olduğumuzu düşünüp, elimizden kayıp gidenlere inat,beklemediğimiz bir anda imkansızı başarmış olduğumuzu varsayalım.
Güneşin,yıldızlara ders verircesine bir gün hiç batmayacağını varsayalım.
Gökyüzü ile yeryüzünü bir birine harmanlayarak dolu dizgin kovalarcasına,deli dolu hayallerimizle yaşamaktan keyif aldığımızı varsayalım.
Zaman hiç durmayacakmış gibi,gülelim eğlenelim,her şeye rağmen devam eden hayatın,evrendeki tüm güzelliklerini bizim olduğunu varsayalım.
Çocukluğumuzun masumiyetini,gençliğimizin mahcubiyetini,yetişkinliğimizin cesaretini,düşüncelerimizin özgürlüğünü,zihnimizden,yüreğimizden sökmek isteyenlere karşı direnecek kadar (CESUR) olduğumuzu varsayalım.
Olmaz ya…
Hani,dediğimiz (VİRGÜL) ile yıkılırken,(NOKTA) ile yeniden,güçlenerek ayağa kalktığımızı varsayalım.
Bu gün varsayımlarla (UMUT)ettiklerimizin,yarına gerçekleşecek olduğunu…
VARSAYALIM.
Varsayımların,
(VAR)olduğu…
YARINLARIMIZA !
Saygılarımla

“YAŞAMA DAİR HERŞEY”

Profesyonel Koç_Uzman Eğitmen

Mercane CAN

Umut KABA