Zaman su gibi hızla akıp gittiğini söyleriz varsayımlara dayanmak, su gibi aktığında rahatlamış bireylere dönüşebiliyor muyuz? Yoksa süregelen yanlış inançlardan kaynaklanan muşları mı yaşanmış olarak kabul görmesini istiyoruz.
Neyini, ne için, belki biraz tartışmaya açar gibi yapıyoruz, sonrasında çark ediyoruz, farkında değilmişiz gibi davranıp dümeni tam tersi yöne kırıyor sonucu ne olursa olsun hesaplamadan rotayı değiştiriyoruz, belki de kırdığımız dümenin değiştirdiği rotayı kendimizin olma ihtimalini düşünemediğimizden yanlış inançlardan var ettiğimiz oflayıp, poflamayı kendimize çözüm olarak görüyoruz fakat, buz dağına çarpınca anlıyoruz bizler “KİM” olduğumuzu.
Ey, hey, hışt, hay, tüh, vs gibi kelimelerle güya espiri yaparak yaşamı esnetmeye çalışıyoruz, ne kadar zorlanacağımı’zı biliyor olsak ta yine de acaba diye düşüncelerden kendimizi alamıyoruz.
Nasıl yani demenin ne kendimize nede başkalarına faydasının olamayacağından hem fikir olma ihtimalini kabul etmekte zorlanıyoruz ne dersiniz?
Siz nasıl yorumlardınız? Düşünceleriniz hangi yönde olurdu ve ne için? Sormuş olduğum soruların zor yerden geldiğini biliyorum, önemli olanda bu değil midir?
Gerçek anlamda donanım ve doğruluğu ölçülendirmek adına çalışmadığımızı düşündüğümüz yerden test ediliyoruz yaşamımızda.
Eğriymiş, doğruymuş bana ne vurdum duymazlığının faydasını görene rastlamadım, ancak tembelliğe davetiyedir ve yaşamak konusunda tereddütsüz zihinsel egzersiz yapmak gerektiğinin bilinmesinde fayda vardır.
Yaşam demek, heyecan demek, yaşam demek düşünmeyi geliştirmek demek, yaşamak ise zirvedeki başarı merdivenlerini korkmadan cesurca tırmanmak için hedef belirlemek demek, yaşamak demek nefes alabilmek, yaşamak demek azimle yılmadan çalışmak demek, yaşamak demek var olma gücünü gösterip “BEN” buradayım diyebilmek demek.
Esas soru!
SİZ!
Nereden başlayacağınızı bilmediğiniz bir yaşantınızın olmasını istermiydiniz?

Saygılarımla

‘’YAŞAMA DAİR HERŞEY’’

B. Yaşam Uzmanı/Uzman Eğitmen
Mercane can

Umut KABA