TRAJİKOMİK !

Gün değil ne yazık ki artık an ve an korkuyla sindirilerek öğretilen çaresizliği kabullenişin normal bir yaşam olarak algılanmasına üzülüyorum.
Bir günlük yaşamı, gyaşamları, yaşadıklarımızı dikkat çekmek istediğim önem arz eden…
Dayatılarak yaşanılmak zorunda bırakılan zorunlu köleliğin benimseniyor olması Trajikomik.
Yapılan yığınla sorumsuzca uygulamalardan ibaret güya rahatlatmaya yönelik çalışmaların yararının kime dokunduğunu bilemediğimiz, bilinen tek gerçek zorunlu köleliği sebebiyle doğan eziyetler içinde nefes almaya çalışan milyonlarca insanın var olduğu gerçeğini değiştiremediğimiz gibi öğretilen çaresizliği Şükürle kamufle etmek…
Trajikomik.
Her şeyde olumlu bir nokta bulmaya başarabilen ben…
Gerçeklerden uzak ne zaman nasıl düzeleceği muamma her an artan sanal gündemlerden oluşan trajikomik varsayımlar’dan medet ummak hiç hoşnut değil hemde hiç.
Hani “ESKİ’DEN” diye başlıyorlar ya birşeyleri anlatırken, sanki kendileri o devirlerde yokmuş gibi, geçmişte yaşananlara dönüp “ESKİ’DEN” demek istemiyorum.
Gözlerimizin önünde tanık olduğumuz çığırından çıkmış onca olanlara rağmen tepkisiz kalmak…
Trajikomik.
İlginç bulduğum vicdan kelimesinden haberdar olan her bireyin neler oluyor ne yapıyorsunuz diye sorgulaması gereken durumlarda müdahil olmamakla kalmıyorlar, üstüne bir de “SİZ” tepki verdiğiniz için eleştirilen oluyorsanız işte, şimdi vay halimize demenin vakti gelmiş, hatta geçiyor demekten başka bir cümle kalmıyor ne yazık ki.
Evet…
Saniye,saniye çığ gibi büyüyen maddi manevi krizin var olduğunda hem fikiriz Pollynnacılık oynayarak bunun aksini söylemek Trajikomik.
Lakin yaşadığımız maddi manevi krizin müsebbibi öğretilmiş çaresizliğe mecbur bırakılanlar değil, asıl sorgulanması gerekenin öğretilmiş çaresizliğin mağdurlarının yaşama şartlarını insani değerler seviyesine taşayamayanlar ve ya insani değerlerimizi var gücüyle aşağıya doğru çekmeye çalışanlar değil midir?
Düşünme yeteneğini kullanabilen herkese sormak isterim, tersini düşünmek Trajikomik değil de nedir !
Duyduklarımız, gördüklerimiz, öyle inanılmaz öyle vahim olmaya başladı ki etrafımıza bakmaktan ürker hale getirdi, nasıl mı?
Hatırlamaya çalışalım beraberce bilgilerimizi tazeleyen güncellemeyi yapalım zihnimizde sıcağı sıcağına vakit kaybetmeden.
Sağa sola uslupsuzca hakaretleri tehditleri savuran, kendinden kabul göremeyeni aşağılayan tavırlara mensuplardan bıkmış olduğumuz yetmezmiş gibi baktığımızda görünen o ki aynı üslupla söylem dilini, aynı tavırlarla beden dilini kullananlar bir iken bin olmuşlar.
Yazık hemde çok yazık!Gülüyoruz ağlanacak hallerimize…
Söylenecek o kadar çok söz var ki hepsinin toplamını tek cümleyle özetleyerek noktalamak gerekirse…
Trajikomik bir hâl içindeyiz.